Graaf Dracula

	~ Graaf Dracula ~
De Chiroptera Bouw van de vleermuis Geschiedenis van de vleermuis Onderverdeling Vliegen en jagen Een jaar in het leven van de vleermuis Bedreigingen Fabeltjes & bijgeloof Graaf Dracula Soorten vleermuizen Problemen met vleermuizen Vleermuizenlinks	Voor ons is een vampier een lijkbleke man met vervaarlijke hoektanden, gehuld in een lange zwarte mantel, die niet tegen daglicht kan, geen spiegelbeeld heeft, overdag slaapt in een doodskist, leeft van bloed (hoofdzakelijk van jonge vrouwen), verjaagd kan worden door houten kruizen en knoflook en enkel gedood kan worden door een houten staak recht door zijn hart te duwen. Door de eeuwen heen zijn er verschillende vampierverhalen ontstaan. Maar het bekendste is toch wel Bram Stoker's Dracula. Dit verhaal, uit 1897, maakte van Dracula de beruchtste en meest gevreesde vampier allertijden. Het boek werd zelfs verfilmd, onder andere door Francis Ford Coppola. Ontstaan Met Dracula borduurt Stoker voort op de traditie van de aristocratische vampier die in 1819 was ingezet door John Polidori met het verhaal The Vampyre. Stoker schreef van maart 1890 tot april 1896 aan Dracula. Onder de grote hoeveelheid documentatie die hij voor het boek doornam bevond zich een reisgids uit 1820: "An Account of the Principalities of Wallachia and Moldavia" van William Wilkinson. Stoker, die zijn hoofdpersonage aanvankelijk Graaf Wampyr noemde, noteerde dat volgens deze reisgids Dracula Roemeens is voor duivel. Omdat de passage waarin deze informatie voorkomt, gaat over de historische figuur Vlad Tepes, bijgenaamd Dracula, wordt wel eens gesuggereerd dat Stoker zijn Dracula op de griezelverhalen rondom Tepes baseerde. De enige invloed van Tepes op Dracula is echter zijn naam en een kleine verwijzing naar zijn persoon. Over het algemeen wordt aangenomen dat Stoker Tepes alleen kende uit de betreffende reisgids. Daarin wordt slechts weinig informatie over de 'historische Dracula' gegeven. De gruwelverhalen over Tepes staan er niet in vermeld. Bovendien hebben die verhalen niets met vampirisme te maken. Dracula... "Zijn gezicht was krachtig, met hoge neusrug, scherpe haakneus en zonderling gewelfde neusgaten; een hoog voorhoofd en haar dat dun aan de slapen, maar overal anders welig was. Zijn ruige wenkbrauwen, die bijna tot de neus reikten, waren zwaar; de mond, voor zover ik met de dikke knevel kon onderscheiden, was scherp, zelfs tamelijk wreed, met bijzonder witte tanden, die over de lippen uitstaken. De lippen zelf waren merkwaardig rood voor iemand van zijn leeftijd, en toonden een verbazingwekkende vitaliteit. Zijn wat puntig oplopende oren waren bleek, de kin breed en sterk, de wangen mager. Het geheel maakte de indruk van een buitengewone bleekheid."

Voor ons is een vampier een lijkbleke man met vervaarlijke hoektanden, gehuld in een lange zwarte mantel, die niet tegen daglicht kan, geen spiegelbeeld heeft, overdag slaapt in een doodskist, leeft van bloed (hoofdzakelijk van jonge vrouwen), verjaagd kan worden door houten kruizen en knoflook en enkel gedood kan worden door een houten staak recht door zijn hart te duwen.

Door de eeuwen heen zijn er verschillende vampierverhalen ontstaan. Maar het bekendste is toch wel Bram Stoker's Dracula. Dit verhaal, uit 1897, maakte van Dracula de beruchtste en meest gevreesde vampier allertijden. Het boek werd zelfs verfilmd, onder andere door Francis Ford Coppola.

Ontstaan

Met Dracula borduurt Stoker voort op de traditie van de aristocratische vampier die in 1819 was ingezet door John Polidori met het verhaal The Vampyre.

Stoker schreef van maart 1890 tot april 1896 aan Dracula. Onder de grote hoeveelheid documentatie die hij voor het boek doornam bevond zich een reisgids uit 1820: "An Account of the Principalities of Wallachia and Moldavia" van William Wilkinson. Stoker, die zijn hoofdpersonage aanvankelijk Graaf Wampyr noemde, noteerde dat volgens deze reisgids Dracula Roemeens is voor duivel. Omdat de passage waarin deze informatie voorkomt, gaat over de historische figuur Vlad Tepes, bijgenaamd Dracula, wordt wel eens gesuggereerd dat Stoker zijn Dracula op de griezelverhalen rondom Tepes baseerde. De enige invloed van Tepes op Dracula is echter zijn naam en een kleine verwijzing naar zijn persoon. Over het algemeen wordt aangenomen dat Stoker Tepes alleen kende uit de betreffende reisgids. Daarin wordt slechts weinig informatie over de 'historische Dracula' gegeven. De gruwelverhalen over Tepes staan er niet in vermeld. Bovendien hebben die verhalen niets met vampirisme te maken.

Dracula...

"Zijn gezicht was krachtig, met hoge neusrug, scherpe haakneus en zonderling gewelfde neusgaten; een hoog voorhoofd en haar dat dun aan de slapen, maar overal anders welig was. Zijn ruige wenkbrauwen, die bijna tot de neus reikten, waren zwaar; de mond, voor zover ik met de dikke knevel kon onderscheiden, was scherp, zelfs tamelijk wreed, met bijzonder witte tanden, die over de lippen uitstaken. De lippen zelf waren merkwaardig rood voor iemand van zijn leeftijd, en toonden een verbazingwekkende vitaliteit. Zijn wat puntig oplopende oren waren bleek, de kin breed en sterk, de wangen mager. Het geheel maakte de indruk van een buitengewone bleekheid."