In West-Europa komt hondsdolheid nog bijna uitsluitend voor bij vossen. Vleermuizen zijn wel eens besmet, maar vormen geen belangrijke besmettingsbron. Hondsdolheid komt bij vleermuizen trouwens in een andere vorm voor dan bij vossen.
Hondsdolheid of rabiës (ook wel lyssa) is een virusinfectie die de hersenen aantast en is, eens de patient de symptomen ervan vertoont, altijd dodelijk.
Het virus wordt verspreid via speeksel van besmette zoogdieren (bv. honden, vossen, katten, apen en, ja... ook vleermuizen). Je kan een besmet dier niet altijd herkennen omdat ze soms wel drager zijn, maar de ziekte (nog) niet is uitgebroken en ze er dus geen last van ondervinden. Wat wel verdacht is, is als een dier zich abnormaal agressief, onrustig of tam gedraagt.
In België en Nederland werd al tientallen jaren geen menselijk geval van rabiës meer geregistreerd.
Het verloop van de ziekte
Eens het slachtoffer besmet is, begint de incubatietijd. De lengte van de incubatietijd is afhankelijk van de plaats van de beet. Hoe verder van de hersenen, hoe langer de incubatietijd en zo kan deze van 2 weken tot vele maanden (en zelfs 2 jaar) duren. Het virus verspreidt zich namelijk via de zenuwbanen omhoog naar het centrale zenuwstelsel.
Tijdens de incubatietijd kan men het slachtoffer beschermen door passieve en actieve immunisatie. Er worden dan immunoglobinen en een rabiësvaccin toegediend om te voorkomen dat de ziekte uitbreekt.
De symptomen
Als het slachtoffer niet gevaccineerd wordt, zal de ziekte uitbreken.
Meestal begint het met aspecifieke symptomen, zoals lichte koorts, malaise, hoofdpijn, dalende eetlust, keelpijn en misselijkheid, die gevolgd worden door prikkelbaarheid, verhoogde spierspanning, overgevoeligheid voor fel licht en harde geluiden. Het belangrijkste symptoom is wel een abnormaal gevoel in het gebeten lichaamsdeel: pijn, kou, jeuk en tintelen.
Het gaat zelfs zo ver dat proberen water te drinken krampen in de slik- en ademhalingsspieren kan veroorzaken en dit kan zo onaangenaam zijn dat men angst voor water krijgt. Soms overlijdt het slachtoffer tijdens zo'n krampaanval.
Daarna treden verlammingsverschijnselen op, raakt men in coma en uiteindelijk overlijdt men.
Preventie
- voor een langdurig verblijf (> 3 maanden) in een gebied waar hondsdolheid voorkomt, laat je je inenten
- vermijd contact met potentiëe dragers (want de kans op een beet, krab of soms zelfs een lik bestaat steeds en houdt een zeker gevaar in)
- nooit loslopende honden aaien
- raak geen vleermuizen aan zonder handschoenen
- raak geen verdacht tamme vos aan
- als je gebeten wordt door een mogelijk hondsdoldier, probeer je best het dier te vangen en in quarantaine te plaatsen zodat men kan checken of het rabiës heeft en of inenten al dan niet nodig is. Als het dier niet gevangen werd, moet men sowieso ingeënt worden.
terug naar boven